Στην πρώτη μου συναυλία λοιπόν μετά από πολλά ακούσματα της ροκ μουσικής και το πέρασμα από διάφορα άλλα ακούσματα ενδιάμεσα καταλήγοντας πάλι στο ροκ άκουσμα. Στην εφηβική μου ηλικία αποφάσισα να πάω στην πρώτη μου συναυλία ήταν κυρίως τοπική στην πόλη μου σε ένα κλειστό χώρο. Ξεκινώντας την ημέρα μου για το σχολείο και γυρίζοντας από αυτό ξέροντας ότι η συναυλία είναι κάπου στις 9 το βράδυ . Με πήρε ο ύπνος στο καναπέ με φούλ air condition στο ζεστό επειδή έξω είχε -2. Μετά από έναν απολαυστικό ύπνο και ξεκούραστο θα έλεγα περίπου 7 ωρών ξαφνικά θυμάμαι ότι έχω και σε μια συναυλία να πάω.. Σηκώνομαι απότομα περπατάω λίγο και ξαφνικά σβήνουν όλα, ήμουν λιπόθυμος για κανένα 5 λεπτό (λογικά γιατί δεν θυμάμαι και πολλά) και απλά θυμάμαι τους γονείς μου να φωνάζουν τι έπαθες ρε και τι έπαθες. Εγώ απλά σηκώθηκα κύριος είπα ένα καλά είμαι και πήγα για να ετοιμαστώ. Μετά πολλά και τα λίγα ήρθανε να με πάρουν οι φίλοι μου, η συναυλία πήγε μια χαρά όλο το κλίμα του κόσμου που απλά να κοιτάει την σκηνή, να χτυπιέται νιώθοντας κάθε νότα και μπάσο των κομματιών είναι κάτι το εντυπωσιακό καθώς σκέφτεσαι ότι το τραγούδι που σου αρέσει και το τραγουδάς αρέσει και σε κάποιον άλλον και όλοι στο live γίνονται ένα, μου ήταν κάτι πολύ πρωτοφανές. Επιπλέον αγόρασα το πρώτο μου μπλουζάκι από το συγκρότημα και κυρίως από συναυλία και βγάζαμε στους -5 βαθμούς στο κρύο φωτογραφίες αλλάζοντας μπλούζες για να απαθανατίσουμε την στιγμή. Κυρίως από την πρώτη μου συναυλία θυμάμαι και αυτό το γεγονός που μου έτυχε. Κατάλαβα ότι η μουσική σε κάνει ξεχωριστό και σε ενώνει με τον άλλον ταυτόχρονα δίχως δεύτερη σκέψη και κυρίως κόλλησα με την μπάντα απίστευτα.