Να μαζευόμαστε με το που απλώνει το βραδάκι,όλοι μαζί αντάμα στην αυλή.Εσύ να παίζεις το μπουζούκι σουκι όλοι μαζί παρέανα τραγουδάμε τραγούδια παλιά. Να θωρώ

Στο τραπέζι ένα πιάτο δεμένο με σιωπή,κανείς δεν το αγγίζει, κανείς δεν το σηκώνει.Μια καρέκλα κενή, μια σκιά στην αυλή,κι ένα σπίτι που πλέον δεν

Ο ήλιος ξεπρόβαλλε εκτυφλωτικός,οδηγώντας τα μάτια της σε βέβαιη ήττα.Φοβόταν την επίγεια λήθη.Όμως πίστευε πως οι άνθρωποι έχουν ψυχή.Πίστευε στο διάλογο των ψυχών.Ο φόβος της

Ο αγνός έρωτας,συνέθετε άναρχα μέσα μου μια μελωδία από νότεςπου δημιουργούνταναπό το άκουσμα της φωνής σου. Οι αναμνήσεις, πέφτανε,σαν τους κεραυνούς που χαζεύαμεστις καλοκαιρινές μπορες,εκείνου

Όταν πατώ σε αυτόν τον τόπομου αρέσει να δημιουργώ,κι αν δεν βρίσκω άλλο τρόπο –Μα Τουλάχιστον προσπαθώ. Οι μέρες περνάνε με πολύ κόπο.Ο χρόνος μετρά

Σαν το κερί που έλιωνε,τα μάτια μου θολώναν.Γέμιζαν λύπες και χαρές ,στιγμές που με πληγώναν. Τίποτα πια δεν έμεινε,μόνο μια λεπτομέρεια,που την καρδιά μου έριξε,σε