Διαβάζοντας το πρώτο μου βιβλίο λοιπόν..εκεί που κυλούσε η ιστορία του με στιγμάτισε μια σκηνή που δυστυχώς δεν θυμάμαι αρκετά καλά για να την περιγράψω. Θυμάμαι όμως αρκετά καλά ότι υπήρχε ένας άνθρωπος στα νεκροταφεία στεκόμενος πάνω από ένα θαμμένο πτώμα και ξαφνικά ένιωθε κάποιον να τον κοιτάζει. Κοίταζε γύρω του δεν υπήρχε κάνεις. Μετα από λίγο ξανά το ίδιο. Σε όλη την διάρκεια που στεκότανε πάνω από το πτώμα ένιωθε αυτήν την έντονη παρουσία αρκετά κοντά του.. Ο άνθρωπος που ήτανε θαμμένος κατω από το χώμα.. ήταν και ο άνθρωπος που το κοιτούσε με τέρμα ανοιχτά και γουρλωμένα τα ματια
*Stephen King – Salem’s lot