Η μουσική ενώνει.
Και με το πέρας της, χωρίζει στις τέσσερις μεριές. Στο μακρινό 2004, 4 φανατικοί οπαδοί των Monster Magnet μαθαίνουν ότι έρχονται στο Ρόδον για live. Συμπτωματικά οι 4 φανατικοί οπαδοί είναι και ξαδέρφια μεταξύ τους. 16 Απρίλιου 2004 λοιπόν. Ο ένας εκ των τριών, ο μεγαλύτερος, οδηγός και με 39 πυρετό σχολάει από δουλειά και λέει δεν με νοιάζει δεν χάνουμε live, φύγαμε! Ο δεύτερος με χτυπημένο γόνατο από πρόσφατο stagediving, ο τρίτος άφραγκος επειδή την προηγούμενη μέρα βγήκε, ήπιε και έχασε το πορτοφόλι του μαζί με ταυτότητες κλπ. Ο τέταρτος, εγώ, παραδόξως μόνο με hangover από το ίδιο ξενύχτι.
Ξεκινάμε που λέτε με το καλύτερο mood!!! Στα μισά της διαδρομής, λάστιχο!!! Πρώτη φορά μας, παλεύαμε με τρίγωνα να βάλουμε στο δρόμο, ρεζέρβες κλπ. Έλα ντε που έπρεπε να βρούμε κάποιο βουλκανιζατέρ για να μας φτιάξει το λάστιχο όμως γιατί δεν πας Αθήνα με ρεζέρβα.
Για κακή μας τύχη βρίσκουμε ένα μπλόκο της αστυνομίας και λέμε ας ρωτήσουμε μήπως μας βοηθήσουν να βρούμε κανένα κοντινό μέρος να αλλάξουμε λάστιχο! Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για 2004. Δεν παίζανε κινητά με data gps και google maps. Οι αστυνομικοί βέβαια μας κατεβάζουν για έλεγχο, ψάξιμο το αυτοκίνητο κλπ! Νευρικό γέλιο από εμάς γιατί μας φάνηκε τραγική ειρωνεία να πάμε να ζητήσουμε βοήθεια και να βρίσκουμε μπελά! Με τα πολλά, στο τέλος και αφού είδαν ότι το μόνο παράνομο που είχαμε ήταν κάτι αντιγραμμένα cd, μας στέλνουν σε ένα βουλκανιζατέρ!
Παιδική εργασία! Αυτό είδαμε σε όλο το μεγαλείο του! Ένας χωριακλαμάς να κάθεται σε μια πολυθρόνα σαλονιού στο τσιμέντο μπροστά από την είσοδο του συνεργείου και 2 12χρονα να επισκευάζουν το λάστιχο και να το περνάνε. Εμείς ανάμεσα σε έκπληξη και σοκ δεν πιστεύουμε τι βλέπουμε. Όταν λέμε στο παιδάκι ότι πάμε να δούμε στην Αθήνα ροκ συναυλία σοκάρεται αυτό! Ροκ λέει; Τι είναι αυτό. Του δώσαμε κρυφά 3 cd (αντιγραμμένα φυσικά). Cathedral, Summoning. Φυτέψαμε τον σπόρο λοιπόν και φύγαμε.
Με τα πολλά φτάνουμε Αθήνα!!! Και φτιάνουμε Ρόδον. Και βγαίνουν οι Monster Magnet! Και αν θυμάμαι καλά και χορεύτριες σε κάποια φάση στη σκηνή! Και ο Wyndorf να βάζει φωτιά σε κιθάρα! Και να τραγουδάμε “i never gonna work another day in my life” και να το πιστεύουμε! Και να βιώνουμε μέσα από πυρετό, μπύρες, κούραση, φωνές, τί είναι το rock n roll, τι είναι η δύναμη της μουσικής και πόσο ζωντανεύει σώμα και μυαλό! Alive mind δηλαδή. Κουρασμένοι, αλλά ανανεωμένοι, συνεχίζουμε τη βραδιά μας μέχρι τα ξημερώματα. Το πρωί ένας πετούσε για Ρόδο, ένας θα έμενε Αθήνα, ένας θα πήγαινε Χαλκίδα και ένας θα γυρνούσε Λάρισα.
Μας ένωσε λοιπόν η μουσική και ταυτόχρονα μας γέμισε με τόσα ευτράπελα που τα θυμάμαι ακόμα όλα σχεδόν πεντακάθαρά!