Η Ρανιώ Σαρρή δραστηριοποιείται με εξαιρετική ευαισθησία στον χώρο της ζωγραφικής, δημιουργώντας έργα που προέρχονται από το προσωπικό της «εικαστικό ημερολόγιο»· όπως η ίδια αναφέρει, αποτυπώνει «τον δικό της κόσμο μέσα από γραμμές».
Η εκφραστική της γλώσσα βασίζεται σε φόρμες που συχνά υπερβαίνουν το ρεαλιστικό πλαίσιο — δεν πρόκειται απλώς για αναπαράσταση, αλλά για μεταφορά συναισθημάτων και εσωτερικών τοπίων στην επιφάνεια του καμβά.
Σε έργα όπως αυτά της έκθεσής της με τίτλο «Συναισθηματική Εκκρεμότητα», υπογραμμίζεται η έννοια της αναμονής, της εκκρεμότητας και της εσωτερικής έντασης.
Τα χρώματα και οι μορφές της δεν είναι τυχαία — φαίνεται πως λειτουργούν ως «γέφυρες» προς τα προσωπικά της βιώματα και τα ψυχικά τοπία που προτιμά να εξερευνά.
Σπουδάζοντας σχεδιασμό επίπλου, ελεύθερο σχέδιο, χρώμα Ελληνικό Πολιτισμό και εφαρμοσμένες τέχνες, η Ρανιώ Σαρρή ενσωματώνει στο έργο της στοιχεία τριβής μεταξύ του χειροποίητου και του εικαστικού.
Αυτό δημιουργεί μία ενδιαφέρουσα συνάντηση: το έργο της μπορεί να «διαβαστεί» ως γραφιστική απεικόνιση, αλλά ταυτόχρονα μεταμορφώνεται σε προσωπικό αφήγημα ζωγραφικής, το οποίο απευθύνεται στον θεατή χωρίς να επιβάλλεται — αφήνει χώρο για ερμηνεία, για συναισθηματική συμμετοχή.
Συμπερασματικά, η δουλειά της Ρανιώς Σαρρή αποτελεί μία δυναμική πρόταση καθώς συνδυάζει την τεχνική κατάρτιση και την εφαρμοσμένη τέχνη με την εσωτερική αναζήτηση και το προσωπικό ύφος. Οι «ειδικές εικόνες», όπως τις ονομάζει η ίδια, δεν είναι απλώς εικαστικές εντυπώσεις· είναι εκφράσεις της ψυχής της.
1) Tι είναι για εσένα τέχνη; (πες μας ένα παράδειγμα )
Η τέχνη για μένα είναι τρόπος να βλέπω και να νιώθω τον κόσμο. Είναι αυτό που κάνει την καθημερινότητα πιο αληθινή, που δίνει νόημα σε πράγματα απλά. Δεν είναι μόνο τα χρώματα ή οι μορφές, είναι μια εσωτερική ανάγκη να εκφράζομαι και να επικοινωνώ χωρίς λόγια· τη θέλω στη ζωή μου σε όλες της τις μορφές, από τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα μέχρι τον τρόπο που τελικά τα ζούμε.
2) Ποιο στάδιο της δημιουργικής διαδικασίας θεωρείς πιο απαιτητικό και γιατί;
Το πιο απαιτητικό κομμάτι για μένα είναι να αποφασίσω πότε ένα έργο έχει τελειώσει. Εκεί μπερδεύομαι — αν πρέπει να το συνεχίσω, να το αφήσω όπως είναι ή αν τελικά θα το “κουράσω”. Πολλές φορές τα αφήνω στη μέση, γιατί νιώθω ότι έχουν πει ήδη αυτό που ήθελαν να πουν. Δεν σπαταλώ πολλές ώρες πάνω σε ένα έργο, γιατί συνήθως όσο περισσότερο το δουλεύω, τόσο περισσότερο χάνεται η αμεσότητα που αγαπώ στη ζωγραφική.
3) Υπάρχει κάποιο έργο σου που θεωρείς καθοριστικό για την πορεία σου; Αν ναι; Γιατί;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο έργο που θα έλεγα ότι ήταν “καθοριστικό”. Κάθε δουλειά κουβαλάει κάτι από μένα και με μαθαίνει κάτι καινούργιο. Ίσως το πιο σημαντικό για μένα είναι η στιγμή που συνειδητοποίησα πως δεν χρειάζεται να “ψάχνω” το μεγάλο έργο· ότι αξίζει περισσότερο η ίδια η διαδικασία. Οπότε, μάλλον αυτό που με καθόρισε δεν είναι ένα συγκεκριμένο έργο, αλλά η σχέση που έχω με τη ζωγραφική γενικά.
Κάποια έργα:
