Η μοναξιά. Αυτή ήταν η αρχή του βιβλίου.
Τι μένει μετά την μοναξιά; Τι κάνουμε με τόση μοναξιά στα χέρια μας; Εγώ καταφεύγω στην τέχνη. Γιατί η τέχνη δημιουργείτε από την μοναξιά με την επιθυμία να την καταπολεμήσει – κανένας καλλιτέχνης δεν είναι πραγματικά μόνος του.
Και νομίζω πως αυτήν είναι και η αφετηρία των χαρακτήρων του βιβλίου. Είναι μόνοι. Είτε επειδή το επέλεξαν είτε γιατί καμιά φορά η ζωή μας αναγκάζει να μείνουμε μόνοι όσο εμείς προσπαθούμε να αντισταθούμε. Μόνο που οι χαρακτήρες του βιβλίου γίνονται δημιουργικοί στα ψέματα που λένε και στους τρόπους με τους οποίους κρύβουν την αλήθεια, από τους εαυτούς τους και από άλλους.
Αυτοί που μένουν, στο τέλος, μένουν μόνοι και αναγκασμένοι να ζήσουν με τα μυστικά τους, επιτέλους, εκτεθειμένα. Μένουν πίσω να ζήσουν μια ζωή κατεστραμμένη. Ο πιο μοναχικός χαρακτήρας, ο πιο δημιουργικός, λοιπόν αυτόν καλύτερα να διαβάσεις το βιβλίο για να τον γνωρίσεις. Το δικό του μυστικό ίσως και να μείνει κρυφό λίγο παραπάνω.