Την πρώτη φορά που είδα την Argenté ήταν σε ένα λάιβ στη Θεσσαλονίκη. Έφυγα από εκεί με τις καλύτερες εντυπώσεις και ένιωθα ότι κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο, θα συνεργαστούμε. Η συνεργασία συνέβη τώρα, περίπου έναν χρόνο αργότερα, με τη συνέντευξη για το καινούργιο της single, το Don’t Come Back. Αλλά πριν περάσουμε στο κομμάτι, να σας συστήσω: Η Argenté μεγάλωσε στην Αθήνα και ανεβάζει μουσική από τα 15 της. Ξεκίνησε με βιολί, συνέχισε με μαθήματα πιάνου και είναι αυτοδίδακτη στην κιθάρα. Το καλλιτεχνικό της είναι το Αργυρώ στα Γαλλικά, με λίγο αυτοσχεδιασμό.Δεν έχω καμία σχέση με τα γαλλικά, απλά… προσπαθούσα να βρω ένα ωραίο όνομα για το κανάλι μου στο YouTube, ήθελα να έχω ένα artist name, και θυμάμαι όταν το σκέφτηκα το είχα στείλει σε έναν φίλο που μου είχε πει «το Argenté δε μ’ αρέσει καθόλου, πες το διαφορετικά». Και με το που μου είπε ότι δε του άρεσε, κατάλαβα πόσο άρεσε σε μένα, και το κράτησα.
Ο πρώτος της δίσκος (Χρώματα) είναι με ελληνικό στίχο, ο δεύτερος (Commercial) θα είναι με αγγλικό. Λίγες μέρες πριν βγει το τραγούδι και πριν μάθω ότι λέγεται Don’t Come Back, άκουγα on repeat ένα άλλο κομμάτι με παρόμοιο τίτλο (Shouldn’t Come Back). Κάπως νιώθω ότι ήταν σημαδιακό, ότι εμείς οι δύο έπρεπε να μιλήσουμε γι’ αυτό.
You’re my moving inspiration, you’re my sleeping deprivation, you are everything I mention, you fuck up my medication
Ήταν από αυτά τα κομμάτια που κάπως… ήτανε πολύ εύκολο να τα γράψω. Είναι λίγο σαν να θέλω να εναποθέσω όλη αυτή τη θλίψη πάνω σε ένα ερωτικό υποκείμενο. Γενικά η έμπνευσή μου είναι πολύ ο έρωτας. Σαν ιδέα, κυρίως. Και ουσιαστικά λέω αυτό που λένε και οι στίχοι, ότι ήταν η κινούμενη έμπνευσή μου, ήταν ο λόγος που δεν κοιμόμουνα, αλλά επίσης δε θέλω να ’ρθεις πίσω γιατί κατέρρευσα. Και γενικά γράφω πολύ β’ ενικό στα κομμάτια μου γιατί τα βλέπω λίγο σαν γράμματα. Σαν κατάθεση ψυχής για κάποιον.
I am same as yesterday
Συνδέεται με τον προηγούμενο στίχο που λέω I’m so depressed today, I am same as yesterday… γενικά ο κύκλος της κατάθλιψης είναι κύκλος. Δεν είναι ακριβώς ξεπερνάς κάτι, δεν υπάρχει αρχή μέση και τέλος. Προσπαθείς να τον αγκαλιάσεις, δεν ξέρω αν μπορείς να τον ξεπεράσεις 100%, μπορείς να βοηθηθείς και μπορείς να το καταπολεμάς κάθε μέρα. Και νομίζω αυτό ήθελα να περάσω, ότι είναι το ίδιο με χθες αλλά… ίσως και εκεί πέρα να πηγαίνει το no, no, no, σαν να είναι μία άρνηση αυτής της πραγματικότητας.
No, no, no, no, no, no, no, no, no, no
Γιατί τόσα «no»… ίσως το όχι να συμβολίζει λίγο τον τοίχο που έχει πλαισιώσει τον εαυτό μου σαν προστασία από την απόρριψη. Δεν αφήνω πολύ να με προσεγγίσουνε συναισθηματικά αλλά όταν έγινε, πάλι κάπως σαν να ήθελα να κρυφτώ πίσω από τη μουσική μου και πίσω από τους στίχους.
I feel like leaves on trees
Ναι… νιώθω σαν φύλλα πάνω σε δέντρο. Κυρίως νομίζω ήθελα να κάνω αυτή την εικόνα ότι είμαι μέσα σε πολλούς, σε πολλά άλλα φυτά… ότι δεν είμαι και κάτι ξεχωριστό, αλλά νιώθω ότι θα μπορούσα να σου λείψω.
Don’t come back, baby
Υπάρχει αγάπη ακόμα γι’ αυτό το άτομο… όντως το baby δείχνει τρυφερότητα. Και νομίζω αυτό αποσκοπούσε κιόλας, γιατί μπορεί να υπάρχει αγάπη σε μία λήξη οποιασδήποτε σχέσης. Ένας φίλος μου είπε πρόσφατα «δε χρειάζεται να ζούμε τα πάντα μέχρι να πεθάνουμε, μπορούνε κάποια πράγματα να είναι απλά αναμνήσεις», και είχε απόλυτο δίκιο. Είναι όμορφο να τελειώνουν και κάποια πράγματα. Είναι όμορφα τα τέλη γενικά. Αλλά ίσως είναι λίγο δύσκολο να το αποδεχτείς.
Η Argenté ηχογραφεί και μιξάρει η ίδια τα κομμάτια της. Στο συγκεκριμένο έχει μόνο μία κιθάρα, μία φωνή και δεύτερες. Μ’ αρέσει πάρα πολύ να μιξάρω έτσι κομμάτια. Είναι πολύ raw, με πολυφωνικά ας πούμε στη φωνή και μια απλή κιθάρα από πίσω, ή ένα απλό πιάνο. Με αγγίζει πάρα πολύ αυτό το είδος της μουσικής… υπάρχει απλότητα και ο στίχος βγαίνει μπροστά.
Αυτό το κομμάτι φέρνει στο συνειδητό τα πεπραγμένα, όσα έχουν παραμείνει ίδια και όσα θα ήθελες να έχουν γίνει διαφορετικά. Είναι μία αναπόληση στιγμών χωρίς την επιθυμία αναβίωσής τους. Είναι μία παραδοχή αγάπης και ταυτόχρονα μία αποδοχή του τέλματος στο οποίο έχει φτάσει μία κατάσταση. Αγκαλιάζει το τέλος με έναν παρηγορητικό τόνο και μία παράκληση για την οριστικότητά του.
