” Γιατί η Λάρισα…αγαπάει το κουκλοθέατρο!”
Γεννήθηκα το 1977 και κατάγομαι από τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής όπου μεγάλωσα και έζησα για δεκαοκτώ χρόνια.Στάθηκα τυχερή γιατί μεγάλωσα σε ένα τόπο πλούσιο σε καλλιτεχνικό δυναμικό,με βιώματα δίπλα σε ανθρώπους εμπνευσμένους, με λαχτάρα για ζωή και δημιουργία. Έτσι, ρίζωσε βαθιά μέσα μου η χαρά της έκφρασης μέσα από τις τέχνες.
Είμαι παιδί …του Φάρου.Τι είναι ο φάρος ; Εκείνα τα χρόνια στα Νέα Μουδανιά το στέκι μας ήταν ο πολιτιστικός μας σύλλογος ο οποίος αποδείχτηκε τελικά ο πιο ψηλός και φωτεινός φάρος για εμένα αλλά και πολλά άλλα παιδιά που μέσα τους φυτέυτηκε ο σπόρος της τέχνης. Η παιδική μου ζωή ήταν γεμάτη μουσική, κατασκευές, θέατρο, χορό και χορωδίες . Επίσης το Δημοτικό Σχολείο τότε λειτουργούσε ως πειραματικό σχολείο και ως εκ τούτου είχα την ευκαιρία να διδαχθώ μαθήματα θεατρικού παιχνιδιού και εικαστικών στη σχολική τάξη. Ταυτόχρονα σπούδασα πιάνο και θεωρία μουσικής στο Ωδείο Ν. Μουδανιών συμμετέχοντας σε συναυλίες που σφράγισαν μέσα μου ένα ρεπερτόριο μουσικής παιδείας. Κέντρο πολιτισμού επίσης στα Νέα Μουδανιά ήταν το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού που έμαθε να είμαι αυτόνομη και ανεξάρτητη,να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και μου έδωσε νόημα και κατεύθυνση στη ζωή. Η ενασχόλησή μου επίσης με την ενόργανη γυμναστική μου δίδαξε πειθαρχία.
Ταυτόχρονα και στο σπίτι μας επικρατούσε μια καλλιτεχνική διαύγεια.Ο θείος μου έπαιζε κλαρίνο στο χορευτικό του Φάρου και πολλές φορές παίζαμε μαζί μουσική. Ο παππούς μου επίσης ήταν ερασιτέχνης καραγκιοζοπαίκτης και μεγάλος παραμυθάς.Έστηνε μπερντέδες στις πόρτες του σπιτιού και μας έπαιζε καραγκιόζη…μαγικές, ονειρεμένες στιγμές….
Όλα αυτά λοιπόν συντέλεσαν ώστε να διαμορφώσω μια πολυσχιδή δημιουργική προσωπικότητα με πολλές προοπτικές. Η ενασχόλησή μου με τις τέχνες και τα παιδικά θεάματα, ήταν μονόδρομος . Ίσως καρμικά ήρθε στη ζωή μου και το κουκλοθέατρο, το οποίο με εκφράζει απόλυτα. Εξάλλου το κουκλοθέατρο είναι μια τέχνη που εμπεριέχει όλες τις υπόλοιπες.
Στη Λάρισα από το 1994 και συνέχισα τις σπουδές μου στο Εθνικό Ωδείο όπου πήρα το πτυχίο μου, στο Δημοτικό Ωδείο και στο Ωδείο Παπουλάκου παίζοντας πιάνο και σαξόφωνο .Στη μουσική διδασκαλία ενέταξα την αφήγηση παραμυθιών.Αλλά και εκεί δεν ησύχασα…ήθελα περισσότερη ζωντάνια και παραστατικότητα.
Το 2005 λοιπόν δημιούργησα ένα πρότυπο παιδικό βιβλιοπωλείο μέσα στο οποίο με οδηγό την παιδική λογοτεχνία παίζαμε παιδικές παραστάσεις και κουκλοθέατρο δωρεάν για τα παιδιά της πόλης. Μαζευόταν τόσος κόσμος που βγάζαμε έξω όλα τα βιβλία για να χωρέσουν τα παιδιά…
Το 2010 δημιούργησα το πρότυπο εργαστήριο παιδικής λογοτεχνίας “Το σπίτι του Σοφούλη” , ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά και γονείς σε μια εποχή όπου τα ΚΔΑΠ δεν υπήρχαν καν σαν ιδέα.
Το 2014 ανέλαβα τον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του Δημοτικού Κουκλοθεάτρου Δ.Λαρισαίων καθώς και την λειτουργία του μοναδικού στην Ελλάδα Μουσείου Κούκλας. Εκεί παίζω κουκλοθέατρο, κατασκευάζω κούκλες, γράφω σενάρια για το θέατρο, κατασκευάζω τα σκηνικά ,δημιουργώ και υλοποιώ εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και διοργανώνω Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου συμμετέχοντας παράλληλα και σε άλλα Φεστιβάλ που σχετίζονται με τα παιδιά και τα παραμύθια. Κάποιες από τις παραστάσεις που έχουμε ανεβάσει είναι πολλές όπως Τα τρία δώρα, ο Μορμόλης, η Μάγισσα Μπαχλεβίτσα, Τα τρία γουρουνάκια, Η Φουρφουρώ, η Κορωνοσκουφίτσα, Μύθοι του Αισώπου, Ο Σπιθοβολάκης, η Χαλβαδένια, Το μαγικό Φασόλι, Ο Πρασινοπασχαλιάς, Ο Χάμπος,Η Ωραία Κοιμωμένη, Η Πούλια και ο Αυγερινός, Ω τι κόσμος παιδιά, Ο Δεκατρής κ.α. Παράλληλα οι κούκλες μου έχουν παίξει σε ταινιάκια μικρού μίκους, έχω δημιουργήσει σειρά βίντεο με κατασκευές και σε 3d animation “ Το κοριτσάκι με τη μάσκα”.Αυτή την χρονιά γιορτάζουμε τα σαράντα χρόνια Τιριτόμπα και διοργανώνουμε επετειακές εκδηλώσεις.
Το Μουσείο Κούκλας λειτουργεί καθημερινά ως εργαστήριο καθώς μέσα του είναι και ο χώρος όπου κατασκευάζονται οι νέες κούκλες. Οι κούκλες που φιλοξενούνται είναι αυτή την στιγμή 648 εκ των οποίων οι 300 κατασκευάστηκαν από τους δημιουργούς του Τιριτόμπα Σοφία Φουτζοπούλου και Κώστα Χατζηανδρέου ( 1984-2010) και οι 348 από τα χεράκια μου. ( 2014-2024). Το επισκέπτονται εκατοντάδες μαθητές, μετά από τις παραστάσεις που δίνουμε καθημερινά για τα σχολεία. Είναι ανοιχτό για το κοινό συχνά σε φεστιβάλ, εργαστήρια κατασκευής κούκλας, σεμινάρια για το κουκλοθέατρο καθώς και σε άλλες δράσεις που πραγματοποιούνται εκεί ανάμεσα στην ιστορία του Τιριτόμπα αποτυπωμένη σε διαχρονικές κουκλοκαμωμένες μορφές. Θέλουμε να είναι ένα Μουσείο ζωντανό, φιλόξενο αλλά κυρίως… παραγωγικό. Όπως ακριβώς επιθυμούσαν και οι δημιουργοί του.
Το κουκλοθέατρο, σαν άριστο παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό μέσο, προσπαθεί να αρθρώσει την δική του ξεχωριστή πολιτιστική φωνή, ανατρέποντας, διαστέλλοντας και επεκτείνοντας «κλασικούς τρόπους» καλλιτεχνικής δημιουργίας, τεντώνει τα όρια της φαντασίας και αποκαλύπτει το μαγικό βεληνεκές της τέχνης του κουκλοθέατρου. Οι κούκλες μας είναι χειροποίητες, διαφόρων τύπων και μεγεθών, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παράστασης . Μέσα από πληθώρα εκδηλώσεων, μικροί και μεγάλοι έρχονται σε επαφή με την τέχνη του κουκλοθεάτρου πηγαίνοντάς την ένα βήμα παραπέρα. Εξάλλου, η Λάρισα, με τον Δημοτικό Κουκλοθίασο Τιριτόμπα πρωτοστατεί στην εξέλιξη της τέχνης στην Ελλάδα από το 1984 μέχρι και σήμερα.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία σχολή για να διδαχθεί κανείς την τέχνη του κουκλοθέατρου και αυτό είναι ένα από τα όνειρά μου, στόχος μου και προορισμός μου είναι πρωτίστως να δημιουργήσω ένα μεγάλο Μουσείο Κούκλας για να είναι τα έργα τέχνης θεατρικής κούκλας που έχουν ήδη δημιουργηθεί ασφαλή και να δημιουργηθεί μια Σχολή Κουκλοθεάτρου, ώστε όσοι επιθυμούν να μπορούν να σπουδάσουν και να ασχοληθούν με αυτή την τέχνη .
