”Ο κυνισμός του γοήτευε τον κόσμο ασχέτως εάν τις περισσότερες φορές τους ήταν δύσκολο να τον κατανοήσουν. 

Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε κρυφά μελαγχολικοί αφού η ηθική σφαδάζει με κραυγές και εμείς ακούμε αηδονολαλιές. Τόσο κουφοί ή τόσο δειλοί για να συμπάσχουμε στον πόνο της. Δυο προτάσεις που μου έμειναν και αυτές ανεξίτηλες. Δίπλα από τη βαριά πόρτα του εργαστηρίου του, σ’ ένα κεντρικό στενάκι της πόλης, είχε χαράξει την εξής ατάκα πάνω σ’ ένα ξύλινο πίνακα. 

Όταν κοιτάς το μαύρο σε κοιτάζει και εκείνο με τον ίδιο τρόπο. Από κάτω είχε τοποθετήσει ένα μαρμάρινο τραπέζι και πάνω σ’ αυτό ένα μεγάλο βάζο μαζί με μια γαβάθα. Δίπλα τους ένα χαρτί είχε τυπωμένη την εξής σημείωση. “

Ρίξτε όποια ηθική κατάπτωση έχετε ευχαρίστηση.