Η έναρξη των συναυλιακών μου “υποχρεώσεων” ξεκίνησε δυναμικά για εφέτος. Η πρώτη στάση έγινε στο AthensRocks στον χώρο του Ολυμπιακού σταδίου. Οι headliners, οι Ghost, μαζί με τους συμπατριώτες τους, τους Candlemass, και τους Αθηναίους Typhus. Τέλος, το καρέ συμπληρώθηκε εκρηκτικά ανακοινώνοντας τους Rotting Christ λίγες βδομάδες πριν το φεστιβάλ.
Το κατέβασμά μας στην Αθήνα θα γινόταν μέσω μιας εκδρομής η οποία είχε σκοπό την παρακολούθηση της συγκεκριμένης συναυλίας. Στη διαδρομή όλοι κάνανε guess ποια τραγούδια θα μας παρουσιάσουν οι Ghost, ενώ εγώ είχα μια μικρή ιδέα κάνοντας πιο πριν τα κατάλληλα search από προηγούμενα set list τους. Και επιπλέον βγάζανε τον αριθμό στην ποια φορά είναι να παρακολουθήσουν από κοντά τους Rotting, όσο για αυτό εγώ δεν είχα κάποιο λόγο γιατί θα ήταν η πρώτη μου καθώς με υποχρεώσεις και διάφορα άλλα με είχαν ακυρωθεί οι ευκαιρίες μου για να να τους δω live.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με τους Typhus. Μια speed metal μπάντα μας χάρισε ένα όμορφο μισάωρο παρουσιάζοντας τον δίσκο τους με ωραία riffs και ουρλιαχτά.
Μετά είχαμε τους Candlemass με πολλά κιλά εμπειρίας. Ουσιαστικά θα ήταν η πρώτη φορά που θα τους άκουγα γενικά καθώς δεν είχα ακούσει και κάποιο τραγούδι τους. Ήμουν τυχερός όμως γιατί βρισκόμουν από την δεξιά πλευρά της σκηνής όπου βρισκόταν ο Λαρς Γιόχανσον όπου κουνώντας τα δάχτυλα του πάνω-κάτω στην κατάμαυρη Gibson κιθάρα του έκανε τον κόσμο να μαγεύεται με τα σόλο που βαρούσε.

Όσο για τους Rotting Christ κάνανε αυτό που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, πουτάνα όλα κάνοντας είσοδο με το “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού”. Και setlist να κοπανάς το κεφάλι σου πάνω-κάτω για μια συνεχόμενη ώρα, δύο μέρες με πονούσε το σβέρκο.

Τώρα ήρθε η ώρα για τους headliners. Την έναρξη την έκανε το πρώτο τραγούδι του τελευταίου τους δίσκου, το “Imperium”. Παίζοντας το σε tape έδωσε την έναρξη του σόου. Προς το τέλος του τραγουδιού πήρανε μέρος στη σκηνή τα Nameless Ghouls. Όλοι περιμέναμε να ακούσουμε το riff του “Kaisarion” για να κάνουμε χαμό. Και μπαίνει, μετά τα ουρλιαχτά και τα βεγγαλικά μέσα από τους καπνούς πετάγεται ο Papa Emeritus IV. Η θεατρική τους παρουσία στη σκηνή ήταν τρομερή. Με τα Ghouls να μένουν ακίνητα σαν μανεκέν πριν την έναρξη του τραγουδιού είτε να γίνονται ατίθασα κατά τη διάρκεια του τραγουδιού και να ξεκινούν τα σόλο, σπάζοντας τα νεύρα του Papa κάνοντάς τον να αποχωρήσει από τη σκηνή. Είχαμε επίσης και την παρουσία του πατέρα του, του Papa Nihil, ο οποίος ήρθε από τον “κάτω κόσμο” να βαρέσει ένα σόλο με το σαξόφωνο στο κομμάτι “Miasma”. Το σόου τους τελείωσε με το ρίξιμο προς το κοινό κομφετί από χαρτονομίσματα λες και άνοιξε το παγκάρι και τον Papa να μας λέει πάτε για φαΐ τώρα το live τελείωσε, αλλά εμείς παραμείναμε εκεί φωνάζοντας τον να ξαναβγεί. Μετά από λίγο βγήκε με ένα αστραφτερό σακάκι λέγοντας μας τι κάθεστε το σόου τελείωσε, τώρα κάθομαι και τρώω μέσα μπιφτέκι και καλαμαράκια, οκ τι να πούμε έτσι κάνουν οι ξένοι εδώ, “get the fuck out” μας είπε. Μετά από πολλά παζάρια κλείσαμε να παίξουν αλλά τρία τραγούδια και μετά we will get the fuck out. Κλείσανε με το “Kiss The Go-Goat” και τα μεγάλα σουξέ τους, το “Dance Macabre” και το “Square Hammer”. Με την αυλαία να πέφτει και ο προβολέας επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Papa Emeritus IV θυμίζοντας τέλος ταινίας άλλης εποχής, τα φώτα σβήσανε και ο Papa αποχώρησε μέσα στο σκοτάδι. Ήταν μία απίστευτη εμπειρία παρακολουθώντας τους ως headliners και πιστεύω στο μέλλον θα την έχουν κλειδώσει αυτή τη θέση σε κάθε tour τους. Όπως είπε και ο Tobias “nothing ever lasts forever” για αυτό θα ανανεώσω το ραντεβού μου μαζί του ξανά για κάποια άλλη στιγμή σε αυτό το σύντομο μέλλον, το υποσχέθηκε.