Πρόσφατα παρακολούθησα μία από τις πιο συγκινητικές τραγωδίες στο θέατρο. Η “Εκάβη” του Ευρυπίδη είναι μια ιστορία μιας γυναίκας, ένα τραγικό πρόσωπο που βιώνει τον πόνο. Η οδύνη για τα αγαπημένα της πρόσωπα. Τελικά, τι κερδίζει η ανθρωπότητα με τον πόλεμο; Από την αρχαιότητα, ο πόλεμος βασανίζει λαούς και πολιτισμούς. Ο πόλεμος γεννά τη βία και η βία την εκδίκηση. Μια μάνα που χάνει τα παιδιά της, η πιο αλύτρωτη δυστυχία. Η εκδίκηση για εκείνη είναι η μόνη λύση. Καν’το εικόνα, σκέψου τον πόνο, σκέψου τις σκηνές που εκτυλίσσονται στο θέατρο. Μόνο μαγευτικές. Μόνο συγκινητικές. Μάθημα της τραγωδίας: ο άνθρωπος “χάνει την όρασή του”, για να εκδικηθεί. Και τελικά τι καταφέρνει; Να σπέρνει περισσότερο πόνο. Ειρήνη, πόσο σημαντική λέξη και πόσο μακρινή. Από την αρχαιότητα, ακόμα δεν έχει επιτευχθεί.