Η δική μας ιστορία ξεκίνησε απλά, από μια χαλαρή συνάντηση, ένα ποτήρι κρασί, λίγο φαγητό και πολύ κουβέντα. Από εκεί γεννήθηκε η επιθυμία να κάνουμε κάτι με τη γραφή. Όχι ένα ακόμη εργαστήριο· υπάρχουν πολλά τέτοια. Θέλαμε κάτι πιο προσωπικό, κάτι που να αγγίζει την καθημερινότητα μας. Η πραγματική σύνδεση ήρθε όταν σκεφτήκαμε τα ημερολόγια. Εκεί άναψε η σπίθα. Έπεσε η ιδέα να φτιάξουμε ένα ημερολόγιο γραφής , ένα σημειωματάριο που να σε προκαλεί να γράψεις, να σε βάζει σε διάλογο με τον εαυτό σου. Να φέρει τη γραφή στην καθημερινότητά μας. Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για εσένα.
Πόσοι επιλέγουν σήμερα να γράψουν; Λίγοι, θα έλεγα. Κι όμως, όλοι έχουμε ανάγκη να εκφραστούμε. Δεν θέλαμε να «δημιουργήσουμε» συγγραφείς, αλλά να εμπνεύσουμε ανθρώπους να πιάσουν το μολύβι και να σταθούν απέναντι στη λευκή τους σελίδα. Να ξεκινήσουν. Στην αρχή τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Δεν ξέραμε αν «θα βγει». Μας χώριζαν μερικά χιλιόμετρα, δεν ήμασταν καν στην ίδια πόλη, ούτε γνωριζόμασταν βαθιά. Κι όμως, αυτό το ρίσκο έγινε πρόκληση. Ξεκινήσαμε με μήνες προετοιμασίας, ασκήσεις, δοκιμές, σχεδιασμούς. Πειραματιζόμασταν. Και σιγά σιγά, κάτι άρχισε να παίρνει μορφή.
Θέλαμε να είναι ημερολόγιο, αλλά όχι ένα κλασικό ημερολόγιο με συγκεκριμένες ημερομηνίες. Κάτι πιο διαχρονικό. Αν έπρεπε να το περιγράψω, θα έλεγα ότι θυμίζει εκείνα τα λευκώματα που γράφαμε παιδιά , γεμάτα ιδέες, συναισθήματα, μικρές και βαθιές εξομολογήσεις.
Στην πορεία, η ζωή μπήκε ανάμεσα: απόσταση, απώλειες, δουλειές, θέματα υγείας. Όλα αυτά καθυστερούσαν το δημιουργικό κομμάτι. Κι όμως, κάπως, συνέχιζε μέσα από όλα αυτά, που μας «μεγάλωναν » να χτίζεται. Η καθεμία στον δικό της χρόνο, πότε η μία, πότε η άλλη. Και μετά, ξανά μαζί. Σαν να ανοίγαμε κάθε φορά μια νέα πόρτα. Μια σύνδεση, που σταδιακά ωρίμαζε.
Κάπου εκεί γεννήθηκε και η ιδέα της θεραπευτικής γραφής. Μέσα από τις δικές μας γνώσεις και εμπειρίες, συνειδητοποιήσαμε ότι η γραφή μπορεί να θεραπεύσει. Ή, έστω, να απαλύνει. Έτσι μπήκε και η θεραπευτική διάσταση μέσα στη δημιουργική διαδικασία.
Το ημερολόγιο πέρασε από πολλές μορφές. Άλλαξε χρώματα, περιεχόμενο, δομή. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την πρώτη δοκιμαστική εκτύπωση οι ιδέες έρχονταν συνεχώς. Μέχρι που, μέσα σε τρεις μέρες, μπήκαν τα δικά μας κείμενα: μικρά διηγήματα, ποιήματα, ιστορίες που έγιναν η βάση για τις προκλήσεις που θα βρεις στις σελίδες του.
Και τώρα, επιτέλους, έχει τη μορφή που μάλλον είχαμε το νου μας, αν και δεν την είχαμε αναγνωρίσει εξ’ αρχής. Ένα ημερολόγιο κυκλικό, χωρισμένο σε δώδεκα πράξεις γραφής. Πράξεις που ωρίμασαν σιγά σιγά, γιατί ό,τι επιθυμείς βαθιά χρειάζεται να βρει τη δική του χαραμάδα μέσα στο σκοτάδι. Και γιατί το όνομα «ροή»; Γιατί ότι και να συμβαίνει στη ζωή, όσο δύσκολα και αν έρχονται τα πράγματα υπάρχει ένας δρόμος, μια πνοή που σε οδηγεί ηθελημένα ή και άθελα σου και βρίσκεις τα μονοπάτια, που επιθυμείς.
Κάποιος ή κάποια ίσως με ρωτήσει:
«Γιατί να έχω ένα ημερολόγιο γραφής στην τσάντα μου ή στο κομοδίνο μου; Μου χρειάζεται;»
Ζούμε μέσα στις οθόνες. Από το πρωινό ξυπνητήρι, μέχρι τη διατροφή, τη δουλειά και τη χαλάρωση, όλα είναι προγραμματισμένα σε μια οθόνη. Κι όμως, κάπου ανάμεσα σε αυτά, χρειάζεται να υπάρξει μια μικρή ανάσα. Ένα σημείο επαφής με τον εαυτό μας. Δεν χρειάζεται να είσαι συγγραφέας. Αρκεί να θέλεις να γράψεις.
Να γράψεις συνειδητά· να αγγίξεις τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες σου.
Μέσα σε αυτό το σημειωματάριο– ημερολόγιο θα βρεις δραστηριότητες που γεννούν χαρά και δημιουργικότητα. Ίσως φτιάξεις μια συνταγή· ίσως «μαγειρέψεις» μια ιστορία με τα υλικά ενός φαγητού. Ίσως θελήσεις να κρατήσεις ένα σημαντικό γεγονός, να ξαναδείς μια στιγμή, να θυμηθείς, να σβήσεις, να γελάσεις, να συγκινηθείς.
Ξεφυλλίζοντάς το, θα ανακαλύψεις τη δική σου ζωή. Θα σταθείς στο εδώ και στο τώρα. Θα δεις τη ροή της ημέρας να ξετυλίγεται μπροστά σου και ίσως τότε αντιληφθείς πως καμία στιγμή δεν είναι μικρή.