Μια ποιήτρια με αγνή καρδιά,
ένα στόμα χωρίς μιλιά,
μα όσα και αν έχει εκείνη να πει,
πάλι καταλήγει στην ίδια αρχή.

Γράφει ποιήματα ξανά και ξανά,
μήπως και πετύχουν αυτή τη φορά,
όμως της κλέβουν το στιλό,
και καταλήγει στο κενό.

Όταν λοιπόν εκείνη πέφτει,
γνέφει γνέφει,
τι σημαίνουν άραγε όλα αυτά;
και τι αμαρτίες πληρώνει ξανά

Είναι της μοίρας της,
το γραφτό,
να μην δεί τον ήλιο,
όμορφο.