Κάθε χώρος εκπέμπει κάτι το αξιοπρόσεκτο, ανάλογα τη στιγμή και τη δική σου διάθεση.
Ένα μπαλκόνι στον 13ο όροφο που κοιτάζει τον Νείλο, τα μεσάνυκτα. Ένα ολόγιομο φεγγάρι που βουτάει πίσω από τις πυραμίδες.Μυρωδιες από κανέλα , γιασεμί και σανταλόξυλο να γράφουν ανεξητιλες αισθήσεις στο πέπλο της βραδιάς που στάζει μέλι και καπνό με γεύση μήλου. Ο ναργιλές μάρτυρας της αισθητιριακης αποπλάνησης. Χωρίς τίτλους τέλους αυτό το ταξίδι. Εις το επανειδείν.
Η σπείρα του χρόνου γνέθει μυστικά και απόρθητα λόγια. Ήταν όνειρο;;;