Κάποτε, αναπάντεχα και διαμιάς
μια λυπημένη μέρα ενός Σεπτέμβρη
άρχισα να χαμογελώ.
Έκτοτε, στερεοτύπως
λυπάμαι χαμογελώντας.
Κι έτσι, δίχως αιτία, παγκάλως,
η λύπη απόκτησε το χαμόγελο της Τζοκόντα
άπαξ και δια παντός.

6 Σεπτεμβρίου 2022 Ε.Ι.