Στη Κρήτη υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που τραγουδούν για τα πάθη , τα λάθη και τις αμαρτίες. Γιατί υπερισχύει το να είσαι περήφανος και φυσικά το τι θα πει ο κόσμος . Ο Γιώργος είναι παντρεμένος με την Ελένη, και εγώ ένα μικρό κορίτσι που μόλις πήγε Ηράκλειο να σπουδάσει . Όλα ξεκίνησαν με ένα μήνυμα , μετά έγινε μια τυχαία συνάντηση, μια συζήτηση , ένα ποτό , και το ένα έφερε το άλλο . Εξελίχτηκε σε μια σχέση πάθους και κρυφού έρωτα . Μια αδρεναλίνη, μη μας δουν , μη μας ακούσουν, μη μαθευτεί στο χωριό . Σε κάθε πανηγύρι η σε κάθε εκδήλωση που έπαιζε ένας συγκεκριμένος καλλιτέχνης ήξερα πως σίγουρα θα είναι εκεί . Η μαντινάδα που μου τραγούδαγε, η που με κοίταγε κάθε φορά που ακουγόταν μια : *Το λάθος που αγάπησα , είναι για τσ άλλους λάθος , για μένα είναι της ψυχής και της καρδιάς το πάθος* ! Και κάθε φορά να χαμογελάω και πιο πολύ . Ακόμα και σήμερα πολλά χρόνια μετά , που δεν τον έχω ξανά δει , που ξέρω πως είναι κάπου μακριά και εγώ αλλού , όταν ακούω αυτό το τραγούδι τον φέρνω στο νου . Ήταν για λίγο μα άξιζε!