Μας ένωσε η ανάγκη μας για αγάπη και μαγεία,
μα ήταν ένας ενθουσιασμός με λίγη σημασία.

Σβήσαν οι πόθοι της στιγμής, στον άνεμο χαθήκαν,
κι αν τα κορμιά μας μίλαγαν – πολλά δεν ειπωθήκαν.

Όλα πάνε και έρχονται μα εμείς μαζί δεν πάμε,
να αναζητήσουμε αγκαλιά αυτά που λαχταράμε.

Χτίσαμε κάστρα τρομερά κ’ όνειρα από χρυσάφι,
μπερδέψαμε τα θέλω μας, τα ρίξαμε στη στάχτη .

Το τέλος δεν κατάλαβα, δεν μπήκε η τελεία,
ίσως να έμεινε μισή μια όμορφη ιστορία .

Μόνη εγώ θα περπατώ, όπως καλά γνωρίζω,
αφού δεν βγήκε πουθενά στο τίποτα να ελπίζω.

Το ποίημα θα λήξω εδώ, να βάλω ένα τέλος,
αφού δεν βρήκε την καρδιά, του Έρωτα το βέλος.