Να παίρνω ένα σακίδιο και να εξαφανίζομαι, να μπαίνω στο αυτοκίνητο και να την κάνω για άλλα μέρη. Εκεί που για λίγο καιρό θα μπορώ να νιώσω τη σπιρτάδα μου να επιστρέφει, να αναζωπυρώνεται ξανά.
Είμαι εδώ και το μυαλό μου διψάει για διαδρομές, τριγύρω να έχει φύση και με το αμάξι να περνώ απ’ τη γνωστή καμπύλη. Αυτή που σηματοδοτεί την άφιξη στον προορισμό, την αλλαγή στον αέρα, την φυγή απ’ το γκρίζο.
Πάτα το γκάζι, μια ευθεία είναι. Ελευθέρωσε το βλέμμα σου, να βλέπεις το ταξίδι, όσο μικρό κι αν είναι. Νιώσε τον αέρα, νιώσε την δροσιά, το ξημέρωμα της μέρας, τον ήλιο δες που βγαίνει από τη θάλασσα, την άμμο που χρυσαφίζει στο φως του. Νιώθεις την αλμύρα στο κορμί σου; Την άμμο που κόλλησε στο δέρμα σου; Τα μαλλιά σου αφού βούτηξες;
Μύρισε το αντηλιακό…. μύρισε καλοκαίρι. Η αίσθηση απ΄του ήλιου το φιλί σαν αποκοιμηθείς πάνω στη ψάθα…. Αλήθεια ακόμα να αισθανθείς;