Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να αντιγράφω τα μανεκέν της τηλεόρασης, τις εκφράσεις, το περπάτημα, τις πόζες. Τα έδειχνα στην μαμά και στην γιαγιά και αυτές γελούσαν. Γενικά, μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους. Για αυτό μπορούσα να μιμηθώ εύκολα τα οικεία μου πρόσωπα και την συμπεριφορά τους. Ήξερα πότε  μου έλεγαν ψέματα από τον τρόπο που με κοιτούσαν, δεν μπορούσαν να με ξεγελάσουν. Αργότερα, στο νηπιαγωγείο είχα την άνεση να μάθω 2 σελίδες απέξω χωρίς κανένα θέμα. Έκανα την παρουσιάστρια μιας σχολικής γιορτής. Δεν ήξερα γιατί μου ήταν τόσο εύκολο, το θεωρούσα παιχνίδι, που έκανε εμένα και τους γύρω μου να περνάνε καλά. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.   Στο δημοτικό ήμουν μέλος χορωδίας και ενίοτε τραγουδούσα και μόνη μου. Βλέπετε ήμουν από τα παιδιά που πήγαιναν ωδείο. Στο γυμνάσιο η ίδια πορεία συνεχιζόταν ως μέλος ορχήστρας πια. Όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα ξεχάσει τι ήταν αυτό

” Γιατί η Λάρισα…αγαπάει το κουκλοθέατρο!” Γεννήθηκα το 1977 και κατάγομαι από τα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής  όπου μεγάλωσα και έζησα για δεκαοκτώ χρόνια.Στάθηκα τυχερή γιατί μεγάλωσα σε ένα τόπο πλούσιο σε καλλιτεχνικό δυναμικό,με βιώματα δίπλα σε ανθρώπους  εμπνευσμένους, με λαχτάρα για  ζωή και